Παρακολουθώ τις εξελίξεις γύρω απ’ όλες τις ομάδες του πρωταθλήματος, δίνοντας έμφαση πάντα στην ομάδα μας φυσικά και στις 3 “δυνάμεις” του τέως ποκ. Αυτό που μου έρχεται στο μυαλό είναι πως βλέποντας την εικόνα των άλλων έχουμε κάθε λόγο να νιώθουμε πως βρισκόμαστε σε καλύτερη μοίρα. Ας πάρουμε όμως το πράγμα από την αρχή…
Μοναδική εξαίρεση σε όλο αυτό αποτελεί ο γαύρος. Ο λόγος είναι απλός και προφανείς. Έχει λεφτά! Όσο κι αν πιστεύουμε πως η ομάδα του Πειραιά είναι παρών σε κάθε κέντρο αποφάσεων και πως αυτή κινεί τα νήματα στην Σούπερ Λίγδα(που σε πολλές περιπτώσεις φαίνεται) έχει κι έναν άνθρωπο ο οποίος τα “σπρώχνει” με σκοπό να κάνει την ομάδα του ανταγωνιστική στην Ευρώπη και παράλληλα να σαρώνει ότι τίτλο υπάρχει στην Ελλάδα. Είτε το θέλουμε είτε όχι ο γαύρος απέχει αρκετά από τα Ελληνικά δεδομένα. Ποια ομάδα στην Ελλάδα έχει αμυντικό επιπέδου Μέλμπεργκ; Ποια ομάδα στην Ελλάδα έχει 10άρι σαν τον Ιμπαγάσα; Καλώς ή κακώς η διαφορά είναι τεράστια…
Στις άλλες 2 “δυνάμεις” της αθήνας τα πράγματα είναι γνωστά μέσες-άκρες. Ο βάζελος μετά από χρόνια δεν έχει μαντήλι να κλάψει και πλέον μπαίνει σε μια νέα οικονομική συγκυρία παντελώς άγνωστη γι’ αυτόν και την ιστορία του. Σε αυτό βοηθάει και το καθημερινό… ξεκατίνιασμα των μετόχων του για να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα γι’ αυτούς. Αν προσθέσουμε κιόλας τον διαφαινόμενο αποκλεισμό τους από την Ευρώπη για την επόμενη χρονιά, τότε κλάφτα Χαράλαμπε!
Στην αεκ τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Η διάλυση έρχεται με μαθηματική ακρίβεια, με βάση πάντα τα δεδομένα που υπάρχουν, όμως κάποιοι μας χαρίζουν απλόχερα γέλιο με τα καμώματα τους. Όταν μάλιστα βγαίνεις και λες μετά από ισοπαλία με τον Ατρόμητο στην έδρα σου “Τέλος καλό, όλα καλά” τότε είναι φανερό πως μετράς αντίστροφα…
Και φτάνουμε στον Π.Α.Ο.Κ. Τα προβλήματα είναι γνωστά σε όλους. Οικονομικά βρισκόμαστε σε άσχημο σημείο, ο κόσμος έχει χάσει το όραμα του και την πίστη του ή όπως έλεγε κι ένας παλιός πρόεδρος της ομάδας, την κάβλα του και έτσι έχουμε βρεθεί σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι να καταγράφεται αρνητικό ρεκόρ προσέλευσης θεατών. Για όλα όμως υπάρχει γιατρειά.
Η ομάδα πλέον μπαίνει σε μια νέα εποχή. Νέα διοίκηση που πρέπει να κάνει αγώνα για να ξαναφέρει τα σολντ άουτ των τελευταίων χρόνων, ενώ παράλληλα έχει να διαχειριστεί και τα χρέη που άφησε η παλιά διοίκηση. Χρειάζονται νέοι οικονομικοί πόροι μετά την προφυλάκιση του Σαχπατζίδη για την γνωστή υπόθεση σχετικά με το ξέπλυμα “μαύρου” χρήματος και παράλληλα πρέπει να υπάρξει και ανταγωνιστική ομάδα με λίγα χρήματα, γεγονός που κατά την άποψή μου με κίνδυνο να εκτεθώ ο Ζήσης μπορεί να το καταφέρει.
Σε αυτό βοηθάνε και οι νεαροί από της ακαδημίες. Ήδη ο Σταφυλίδης είναι βασικό μέλος του συλλόγου, ο Αποστολόπουλος παίρνει τις ευκαιρίες του σιγά σιγά, ενώ και ο Παναγιωτούδης αρχίζει να “ψήνεται” ώστε από του χρόνου να αγωνίζεται στην πρώτη ομάδα. Παράλληλα, υπάρχουν και οι Πόποβιτς, Πέλκας που έρχονται από πίσω και σε συνδυασμό με τον προπονητή, μπορούμε να δούμε φως στο τούνελ.
Δεν λέω πως όλα είναι ρόδινα. Πρέπει να γίνουν θυσίες το καλοκαίρι όπως για παράδειγμα η πώληση του Κλάους που ακούστηκε έντονα. Πέραν αυτού όμως, η ομάδα με τον υπάρχων κορμό και 3-4 έξυπνες προσθήκες μπορεί να μας κάνει όλους να αισιοδοξούμε. Τα φετινά play offs είναι ένα πολύ μεγάλο στοίχημα για όλους και με δεδομένες τις αδυναμίες των 2 της αθήνας, μπορούμε να έχουμε πίστη ότι θα τα καταφέρουμε.
Υ.Γ. Πρέπει να κλείσει η κανονική περίοδος με νίκη κόντρα στον αδιάφορο Λεβαδειακό. Γι’ αυτό μόνο ως αγγαρεία δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί το επερχόμενο παιχνίδι.
Υ.Γ.1 Με την εικόνα της ομάδας στα παιχνίδια κόντρα σε αεκ, παο και Ατρόμητο όπου στα 6 αυτά παιχνίδια μαζέψαμε 13 βαθμούς έχω την εντύπωση πως παίζοντας βάση των δυνατοτήτων μας θα είμαστε σε θέση να πανηγυρίσουμε στο τέλος της σεζόν. Ότι λέω το λέω πάντα με τον κίνδυνο να εκτεθώ…
Υ.Γ.2 Τελικά, είμαστε σε καλύτερη μοίρα ή όχι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου